poczubić się

poczubić się: poczubić się {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. dk VIIb, poczubić siębię się, poczubić siębi się {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'o ptactwie: pobić się, tarmosząc się za czuby, dziobiąc się wzajemnie': {{/stl_7}}{{stl_10}}Koguty się poczubiły. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'o innych zwierzętach i o ludziach: niegroźnie się pobić': {{/stl_7}}{{stl_10}}Poczubiły się koty. Chłopcy poczubili się w szkole. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'pokłócić się, posprzeczać się': {{/stl_7}}{{stl_10}}Przyjaciółki poczubiły się o narzeczonego. {{/stl_10}}

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

poczubić się — dk VIa, poczubić siębię się, poczubić siębisz się, poczubić sięczub się, poczubić siębił się 1. «o ptakach: pobić się wodząc za czuby, podziobać się» Koguty, wróble się poczubiły. 2. żart. «o ludziach: pobić się, posprzeczać się, pokłócić się»… … Słownik języka polskiego
poszturchać — dk I, poszturchaćam, poszturchaćasz, poszturchaćają, poszturchaćaj, poszturchaćał, poszturchaćany «kilka razy szturchnąć kogoś; spędzić jakiś czas na szturchaniu; pobić szturchając» Poszturchał kolegę w bok. poszturchać się rzad. «poszturchać… … Słownik języka polskiego

Academic Dictionaries and Encyclopedias